صداي پرپري آمد

مگه تموم عمر چند تا بهاره؟این اسم سریالی است که گاهی می بینیم. بیشتر از خودش اسمش برایم جالب است. هر بار که این تیتر روی صفحه تلویزیون ظاهر می شود با خودم فکر می کنم کاش این اندازه دانایی در من بود. اما حیف که نیست. دانایی گوهری کمیاب است. دانستن یک چیز است که بیایید به آن بگویم دانایی لازم، و دانایی واقعی چیز دیگری است چیزی که می توانیم به آن دانایی کافی بگوییم. من می دانم که پرسشی که عنوان این سریال است چه معنایی دارد و می دانم که اشاره درستی است به بی معنایی بسیاری چیزها. این دانایی لازم است اما فاقد دانایی کافی به آنم. دانایی کافی به ایمان هم نیاز دارد. ایمان گوهری کمیاب است. انواع ایمان برای دانستن چیزهایی که می دانیم ضروری است. مثل ایمانی که به کارآمدی علم پزشکی داریم. همان که باعث می شود مادری که می داند که درمان تب استامینوفن است به کودک تب دار در حال هذیانش استامینوفن بدهد. برای دانستن اینکه «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» به ایمان نیاز دارم. به چیزی بیش از دانستن. می دانم زندگی کوتاه است و حتی برای دیدن یک ساعت بعد هم کسی ضمانتی به من نداده، اما برای اینکه از وقایع محتمل سال دیگر و 10 سال دیگر و 50 سال دیگر در هراس نباشم، برای اینکه به حرف قلبم گوش کنم، برای اینکه دنبال دلم بروم به ایمان نیاز دارم. این گوهر کمیاب را کجا پیدا کنم. بخوانید, ...ادامه مطلب